Hola a todos!

Dit kan wel eens mijn laatste blogbericht worden, aangezien mijn tijd hier in Guatemala er stilaan begint op te zitten. Maar voor we stoppen met schrijven, wil ik jullie graag nog vertellen over het laatste weekend!

Voor het laatste weekend zijn Lynn en ik naar Tikal - Flores geweest. We vertrokken vrijdagavond 25 april met de nachtbus in Guatemala-City naar Tikal-Flores. Na zo'n tien uurtjes rijden (en slapen), kwamen we aan. Daar aangekomen werden we opgewacht door een man, die een bordje omhoog hield met de naam van ons hotel op. Vervolgens reden we even naar de luchthaven, waar, diezelfde man, nog andere personen moest ophalen. Terwijl hij wachtte op de andere personen, genoten Lynn en ik van ons ontbijt op de luchthaven daar. Hoewel genieten er voor Lynn niet echt in zat. Ze had een smoothie genomen, die klaarblijkelijk niet lekker was. Hierna zetten we ons tripje verder in richting Tikal! Daar aangekomen, vertrokken we al meteen op tour, van vier uur, door het park van Tikal. Naast prachtige Maya-tempels, konden we ook genieten van de omgeving om ons heen, alsook de dieren die we hier en daar tegen kwamen.

Rond twee uur in de namiddag kwamen we weer aan in het hotel, waar we rustig konden eten. Daarna konden we zonnen, alsook een duikje nemen in het zwembad.

De volgende dag vertrokken we rond drie uur in de namiddag richting Flores. Flores is een klein eilandje dat erg gezellig is. Daar hebben we wat winkeltjes gedaan, alsook wat terrasjes! Het was zeker een fijne en gezellige afsluiter van ons laatste weekend hier in Guatemala!

Lieve lezertjes,

Eerst en vooral merk ik op dat ik al een maand niets meer heb geschreven! Ik zou me moeten schamen. Maar de tijd vliegt hier ook zo snel, dat ik er haast niet bij stil stond.

Twee maanden geleden, eind februari om precies te zijn, ben ik als stagiair begonnen in het schoolproject Semilla de Esperanza y Amor. Ik stond er niet bij stil dat ik op een dag afscheid zou moeten nemen van de kinderen en het project. Die dag kwam er sneller dan verwacht. Gisteren gaf ik nog normaal les en die avond mocht ik me beginnen voorbereiden op het afscheid. Samen met Lynn hebben we cakes gekocht, alsook heb ik diploma's gemaakt voor al mijn studenten die ik heb geholpen gedurende mijn twee maanden daar.

Vandaag, donderdag 24 april 2014, was het dan zover. Het grote afscheid! Zoals al onze andere dagen begon ook deze dag als anders. We kwamen aan, zetten de eetkamer klaar voor de middaglunch, gaven de grond van de speelplaats water, opdat het stof minder zou opwaaien, waarna we met de kinderen speelden. Met mijn leerlingen heb ik vandaag spelletjes gespeeld en tegen het einde van ons uurtje, gaf ik elk van hun een persoonlijk diploma mee, met al hun kwaliteiten op. Voor de pauze begon, sneed  Lynn de cakes aan en maakten we ons klaar voor het afscheidsfeest. Na de pauze kregen we vele dankwoordjes, dansjes, liedjes, tekeningen, briefjes, spandoek,... Emotioneel, ontroerend, overweldigend,..... Een plek dat in mijn hart zit, alsook al de kinderen. 

Natuurlijk hoort bij zo'n laatste dag; vele vele vele foto's, die ik zeker met jullie wil delen! #misegundacasaymisegundafamilia

Morgen gaan Lynn en ik voor de laatste keer met de bus naar San Mateo. Dit om een derde en laatste presentatie te geven over Montessori. De laatste keer dat we met onze dagelijkse bus meerijden. Vandaar ook even een foto genomen met bus en busjongen!

Project over Montessori
Ik ga, samen met Lynn, de Montessori methodiek proberen binnenbrengen op onze stageplaats in San Mateo. Wij lopen beide stage in het schooltje dat 'Semilla de Esperanza y Amor' heet. Deze school wil wat aan zijn methodiek doen en Montessori was hier wel gewild.
Op vrijdag 28 maart, gaven Lynn en ik onze eerste presentatie. We stelden Maria Montessori voor en de Montessori educatie.
Volgende drie basisprincipes heb ik uitgelegd:

1. Zelfstandigheid: 'Help mij het zelf te doen'
2. Sensitieve periode: korte of lange periodes van interesse
3. Gemixte leeftijden voor een  harmonieuze sfeer.

De leerkrachten waren erg geboeid, gaven goede voorbeelden en stelden vragen wanneer ze iets niet begrepen. De presentatie was erg interactief, wat ze ook wel goed maakte, volgens mij.

Laatste weekenduitstapje met de hele groep!
Donderdagnamiddag 20 maart vertrokken we met heel onze groep richting Rio Dulce. Na een busrit van toch wel weer een stevige zeven uur, kwamen we rond middernacht aan op onze bestemming. Van daaruit namen we een bootje naar ons hostel, genaamd 'Kangaroo'. Erg gezellige plek om te overnachten, op het water. De volgende morgen, gingen we na een goed ontbijt, op pad! We gingen Livingston bezoeken.

De volgende dag, gingen we zwemmen in een koud meer, waar een warme waterval in neerkwam. Dit is de enige warme waterval, die er zou bestaan. Wat geweldig is. Heerlijke plek om te zwemmen, ontspannen, zonnen, rusten,.... Kortom genieten! 

Cerro de la cruz.
Als je in Guatemala bent, is dat één van de zaken die je gedaan moet hebben. Het prachtige uitzicht bekijken dat je hebt wanneer je de 330 trappen beklimt en je naast het kruis staat. Cerro de la cruz is één van de populairste afbeeldingen die je krijgt, wanneer je op Google Guatemala intypt. Wanneer je naast het kruis staat, zie je Antigua en de prachtige vulkaan genaamd de Agua. #uitzichtomverliefdopteworden

Vamos a la playa!
Wat weken geleden, trokken we eropuit met zonnebrand, zonnebril, bikini, handdoek,... Je raadt het vast al, we gingen naar de zee. Niets beters dan zon, zee en strand! Monterrico was de plek waar we heen gingen. We logeerden in het hotel El Delfin, waarvan het terras uitkwam op het strand. Je had dus tijdens je ontbijt een geweldig uitzicht over de zee. En 's nachts kon je op het strand zitten, genietend van de zee en de sterren. Geloof me, het was best wel paradijselijk!

Hola a todos!

Het is weer even geleden, mijn excuses daarvoor.
Dit weekend zijn we (Lynn, Mathilde, Eryanthe, Jannes en Wali) naar Semuc Champey gegaan. We vertrokken vrijdag, na mijn laatste schooldag in Zamora, rond half drie ongeveer. Na een woelige busrit van ongeveer acht uren kwamen we eindelijk op  onze bestemming aan. Aangekomen moesten we nog een hostel vinden, waar we goedkoop konden overnachten en eten. Dat was gelukkig snel gevonden. Ons hostel voor dit weekend heette: El Muro en bevond zich in Lanquin. We kregen als welkomstdrankje een Cuba Libre en na nog een dobbelspelletje, kropen we, uitgeput van de lange heenrit, ons bed. De volgende ochtend konden we kiezen tussen pannenkoeken of een omelet met bonen enz. Na drie pannenkoeken gegeten te hebben met suiker, vertrokken we, met een ander busje, richting Semuc Champey. Daar aangekomen, dropten we onze rugzakken en maakten we ons klaar voor de watervallen te bewonderen. Weer eventjes klimmen, maar na de beklimming van de vulkaan Acatenango, was deze beklimming kinderspel. Na wat foto's getrokken te hebben van de groep met het uitzicht, begonnen we aan de afdaling.

Beneden konden we onze kleren uitspelen en in het water duiken, letterlijk dan. Je kon werkelijk ergens afduiken, recht het water in. Wat best wel eng was, omdat je rechtstreeks onder je planten zag. Ik heb dan ook lang getwijfeld, omdat ik dacht dat ik niet zo ver zou kunnen springen en dus rechtstreeks mijn nek of rug zou breken door de val. Na heel wat overtuiging, heb ik de sprong dan toch gewaagd! En nu, achteraf bekeken, vond ik het geweldig om gedaan te hebben. Daarna gleden we wat van glibberige rotsen. Om één uur was het etenstijd en konden we rustig gaan zitten, terwijl men onze bestelling kwam brengen. Na deze middagpauze zijn we een grot binnengewandeld. Het enige dat we hierbij kregen was een kaars om onze weg in de grot te verlichten. De grot was waterig, waardoor we heel vaak door het water moesten stappen, alsook zwemmen. Ik kan je vertellen, dat dat niet handig is wanneer je een kaars vasthoudt. Wel een unieke ervaring, die ikzelf fantastisch vond om gedaan te hebben! Hierna zijn we in banden gekropen en lieten we ons met de stroming van de rivier meevoeren. Lekker ontspannen in een band zitten en niets doen. Hiermee sloten we deze drukke activiteitendag dan ook af.  De volgende ochtend moesten we om zes uur al vertrekken richting de grot van Lanquin. Na een stevige wandeling van zo'n kwartier kwamen we aan bij deze grot. Hierbij kregen we geen kaars, maar konden we een zaklamp gebruiken. De grot was erg donker, en glibberig, maar minder speciaal als de grot die we de dag ervoor hebben doorwandeld en doorzwommen.

Zo dit was het dan! De laatste activiteit van ons weekend in Lanquin. Om acht uur stond onze bus naar huis al klaar en na zo'n zes à zeven uur deze keer, waren we allemaal weer thuis in Antigua.
Hasta pronto!

Chimachoy!
Chimachoy is een ander project dat door Los Niños wordt gesteund. Het is een middelbare school, dat zo'n drie klassen heeft. Het eerste, tweede en derde middelbaar. Dit schooltje zijn we vanochtend gaan bezoeken samen met Ana-Maria. Bij aankomst werden we enorm warm onthaald, met gedichten, lieve woorden, muziekstukjes,... Daarnaast kreeg Ana-Maria tal van groenten van de leerlingen als dank voor haar hulp en steun. Dit was enorm ontroerend om mee te maken en te zien. Hierna zijn we wat klasjes binnen gegaan om te zien hoe deze eruit zagen en welke leerstof de kinderen werden aangeleerd. Het is een prachtig project om bezocht te hebben. Als ik eraan terug denk, krijg ik nog steeds een warm gevoel vanbinnen. Deze kinderen zijn zo arm, maar tegelijkertijd zo gelukkig met de kans dat ze krijgen en deze nemen ze dan ook vast met beide handen. In één woord samengevat: PRACHTIG!

Op zaterdag 8 februari besloten we even de vulkaan Acatenango te beklimmen. Wat doe je ook anders op een zaterdag? De vulkaan was zo'n 3980m hoog. De top van de vulkaan hebben we bereikt na een wandeling van zes uur. Boven aangekomen, hebben we de tenten opgezet en een kampvuur gemaakt. Een kampvuur op een vulkaan, best wel ironisch. Het was daar ijskoud op de top, dus we zaten allemaal goed dicht bijeen te genieten van de warmte van het vuur. Helaas was het die dag enorm mistig, waardoor we niet konden genieten van het prachtige uitzicht. De volgende dag begonnen we dan aan onze neerwaartse wandeling. Ondanks al het gezucht, gezaag, gepuf en het jammere uitzicht, was dit een hele ervaring! Die we dagen later nog konden voelen in onze benen.

Wat een weekend!
Ik ben op weekend vertrokken met Lynn, Kathleen, Eryanthe, Mathilde en Jannes. We vertrokken vrijdagnamiddag, meteen na de les, met een bus richting Panajachel. Na drie uur rijden, kwamen we eindelijk aan. Daar zochten we een hostel om te overnachten. Panajachel is, naar mijn mening, een gewone plaats waar niet veel te beleven valt. Maar Panajachel heeft een prachtig meer, Lago Atitlan genaamd. Een uitzicht om werkelijk verliefd op te worden!

Lago Atitlan

Dit meer zijn we de volgende dag (zaterdag 1 februari) overgestoken om andere dorpen te bezoeken. Zo hebben we in Santiago Atitlan een kerk bezocht. In San Juan hebben we een koffieplantage bezocht en een plaats bezocht waar vrouwen weefden. Eén van die vrouwen legde ons uit hoe het weefproces in elkaar zat en hoe de touwen kleur kregen.

Kerk in Santiago Atitlan

Uitleg weven in San Juan

Vandaag, 2 februari zijn we 's ochtends vroeg vertrokken uit ons hostel. De bus bracht ons dan naar het dorpje Chichicastenango, waar een gigantisch grote markt stond. Ideaal voor de vrouwen in het gezelschap, hoewel Jannes ook wel wat gekocht heeft. Op deze markt kon je werkelijk alles vinden voor een degelijke prijs, al moet je wel leren afdingen. Goede manier om ons Spaans nog wat te oefenen! Hier heb ik onder andere disneyfims op één dvd in het Spaans gekocht, alsook wat pennen en een ring. Ja, souvenirs kopen is me nog niet gelukt. Best wel een moeilijke opgave ook! Rond twee uur zijn we weer met de bus vertrokken richting Antigua. Na een busrit van alweer drie uur, moet ik je vast niet vertellen hoe blij ik was weer thuis te zijn! Ik ben dan ook doodop, maar wilde jullie dit weekend meedelen!

Welterusten en tot gauw!