Hola a todos!

Het is weer even geleden, mijn excuses daarvoor.
Dit weekend zijn we (Lynn, Mathilde, Eryanthe, Jannes en Wali) naar Semuc Champey gegaan. We vertrokken vrijdag, na mijn laatste schooldag in Zamora, rond half drie ongeveer. Na een woelige busrit van ongeveer acht uren kwamen we eindelijk op  onze bestemming aan. Aangekomen moesten we nog een hostel vinden, waar we goedkoop konden overnachten en eten. Dat was gelukkig snel gevonden. Ons hostel voor dit weekend heette: El Muro en bevond zich in Lanquin. We kregen als welkomstdrankje een Cuba Libre en na nog een dobbelspelletje, kropen we, uitgeput van de lange heenrit, ons bed. De volgende ochtend konden we kiezen tussen pannenkoeken of een omelet met bonen enz. Na drie pannenkoeken gegeten te hebben met suiker, vertrokken we, met een ander busje, richting Semuc Champey. Daar aangekomen, dropten we onze rugzakken en maakten we ons klaar voor de watervallen te bewonderen. Weer eventjes klimmen, maar na de beklimming van de vulkaan Acatenango, was deze beklimming kinderspel. Na wat foto's getrokken te hebben van de groep met het uitzicht, begonnen we aan de afdaling.

Beneden konden we onze kleren uitspelen en in het water duiken, letterlijk dan. Je kon werkelijk ergens afduiken, recht het water in. Wat best wel eng was, omdat je rechtstreeks onder je planten zag. Ik heb dan ook lang getwijfeld, omdat ik dacht dat ik niet zo ver zou kunnen springen en dus rechtstreeks mijn nek of rug zou breken door de val. Na heel wat overtuiging, heb ik de sprong dan toch gewaagd! En nu, achteraf bekeken, vond ik het geweldig om gedaan te hebben. Daarna gleden we wat van glibberige rotsen. Om één uur was het etenstijd en konden we rustig gaan zitten, terwijl men onze bestelling kwam brengen. Na deze middagpauze zijn we een grot binnengewandeld. Het enige dat we hierbij kregen was een kaars om onze weg in de grot te verlichten. De grot was waterig, waardoor we heel vaak door het water moesten stappen, alsook zwemmen. Ik kan je vertellen, dat dat niet handig is wanneer je een kaars vasthoudt. Wel een unieke ervaring, die ikzelf fantastisch vond om gedaan te hebben! Hierna zijn we in banden gekropen en lieten we ons met de stroming van de rivier meevoeren. Lekker ontspannen in een band zitten en niets doen. Hiermee sloten we deze drukke activiteitendag dan ook af.  De volgende ochtend moesten we om zes uur al vertrekken richting de grot van Lanquin. Na een stevige wandeling van zo'n kwartier kwamen we aan bij deze grot. Hierbij kregen we geen kaars, maar konden we een zaklamp gebruiken. De grot was erg donker, en glibberig, maar minder speciaal als de grot die we de dag ervoor hebben doorwandeld en doorzwommen.

Zo dit was het dan! De laatste activiteit van ons weekend in Lanquin. Om acht uur stond onze bus naar huis al klaar en na zo'n zes à zeven uur deze keer, waren we allemaal weer thuis in Antigua.
Hasta pronto!

Chimachoy!
Chimachoy is een ander project dat door Los Niños wordt gesteund. Het is een middelbare school, dat zo'n drie klassen heeft. Het eerste, tweede en derde middelbaar. Dit schooltje zijn we vanochtend gaan bezoeken samen met Ana-Maria. Bij aankomst werden we enorm warm onthaald, met gedichten, lieve woorden, muziekstukjes,... Daarnaast kreeg Ana-Maria tal van groenten van de leerlingen als dank voor haar hulp en steun. Dit was enorm ontroerend om mee te maken en te zien. Hierna zijn we wat klasjes binnen gegaan om te zien hoe deze eruit zagen en welke leerstof de kinderen werden aangeleerd. Het is een prachtig project om bezocht te hebben. Als ik eraan terug denk, krijg ik nog steeds een warm gevoel vanbinnen. Deze kinderen zijn zo arm, maar tegelijkertijd zo gelukkig met de kans dat ze krijgen en deze nemen ze dan ook vast met beide handen. In één woord samengevat: PRACHTIG!

Op zaterdag 8 februari besloten we even de vulkaan Acatenango te beklimmen. Wat doe je ook anders op een zaterdag? De vulkaan was zo'n 3980m hoog. De top van de vulkaan hebben we bereikt na een wandeling van zes uur. Boven aangekomen, hebben we de tenten opgezet en een kampvuur gemaakt. Een kampvuur op een vulkaan, best wel ironisch. Het was daar ijskoud op de top, dus we zaten allemaal goed dicht bijeen te genieten van de warmte van het vuur. Helaas was het die dag enorm mistig, waardoor we niet konden genieten van het prachtige uitzicht. De volgende dag begonnen we dan aan onze neerwaartse wandeling. Ondanks al het gezucht, gezaag, gepuf en het jammere uitzicht, was dit een hele ervaring! Die we dagen later nog konden voelen in onze benen.

Wat een weekend!
Ik ben op weekend vertrokken met Lynn, Kathleen, Eryanthe, Mathilde en Jannes. We vertrokken vrijdagnamiddag, meteen na de les, met een bus richting Panajachel. Na drie uur rijden, kwamen we eindelijk aan. Daar zochten we een hostel om te overnachten. Panajachel is, naar mijn mening, een gewone plaats waar niet veel te beleven valt. Maar Panajachel heeft een prachtig meer, Lago Atitlan genaamd. Een uitzicht om werkelijk verliefd op te worden!

Lago Atitlan

Dit meer zijn we de volgende dag (zaterdag 1 februari) overgestoken om andere dorpen te bezoeken. Zo hebben we in Santiago Atitlan een kerk bezocht. In San Juan hebben we een koffieplantage bezocht en een plaats bezocht waar vrouwen weefden. Eén van die vrouwen legde ons uit hoe het weefproces in elkaar zat en hoe de touwen kleur kregen.

Kerk in Santiago Atitlan

Uitleg weven in San Juan

Vandaag, 2 februari zijn we 's ochtends vroeg vertrokken uit ons hostel. De bus bracht ons dan naar het dorpje Chichicastenango, waar een gigantisch grote markt stond. Ideaal voor de vrouwen in het gezelschap, hoewel Jannes ook wel wat gekocht heeft. Op deze markt kon je werkelijk alles vinden voor een degelijke prijs, al moet je wel leren afdingen. Goede manier om ons Spaans nog wat te oefenen! Hier heb ik onder andere disneyfims op één dvd in het Spaans gekocht, alsook wat pennen en een ring. Ja, souvenirs kopen is me nog niet gelukt. Best wel een moeilijke opgave ook! Rond twee uur zijn we weer met de bus vertrokken richting Antigua. Na een busrit van alweer drie uur, moet ik je vast niet vertellen hoe blij ik was weer thuis te zijn! Ik ben dan ook doodop, maar wilde jullie dit weekend meedelen!

Welterusten en tot gauw!